#30DaysofDarkSun - dzień 1 - najciekawszy element settingu

Prowadzenie bloga to zajęcie wymagające dość dużej samodyscypliny i regularności. Ten rok przerwy sprawił, że zatraciłem nawyk pisania, a tematy jakoś nie "klują" mi się same w głowie. Dlatego postanowiłem wbić się z powrotem w karby, biorąc udział w... wyzwaniu blogowym. 25 lat temu ukazała się pierwsza edycja jednego z moich ulubionych settingów do (A)D&D - Dark Suna. Z tego powodu i z tej przyczyny, wracam do pisania i zapraszam  do lektury.

Pochwale się, że będę niebawem prowadził przygodę na zasadach AD&D, jak zwykle osadzoną na wiele lat przed rewoltą w Tyrze. To zdecydowanie mój ulubiony okres, który "historyczny". Z jednej strony świat jest w swojej klasycznej postaci, tej sprzed pięcioksięgu Denniga, który zespół jednak oryginalną wizję, z drugiej mam pewne bezpieczeństwo, bo wiem, co się wydarzy. Tyr jest takim domyślnym "obszarem startowym", który nie narzuca pewnych zmian w charakterze postaci (np. kultura afrykańska czy mezoamerykańska, które mogłyby wypaczyć oryginalną wizję), a jednocześnie jest bardzo fantasy (w darksunowym tego ujęciu)..

Tematem pierwszego posta miesiąca z Dark Sunem jest ulubiony element settingu.
Dla mnie jest nim coś, co określam, jako: "żerowanie na ochłapach chwalebnej przeszłości". W zasadzie to stały element mojego prowadzenia, zawsze się pojawia w formie ruin, artefaktów, wizji itp. Uwielbiam ukazywać chwalebną przeszłość Athasu: wielkie metropolie pełne ogrodów, szerokich alej, strzelistych wież, psionicznych przedmiotów codziennego użytku w których żyli ludzie cywilizowani i kulturalni. Zestawiam ją z barbarzyństwem i dzikością współczesności, czystym survivalizmem, brudem, ciasnotą i czepianiem się odpadków, które mieszkańcy poprzednich er uważali za śmieci niewarte uwagi.

Dwa przykłady:
Kiedy prowadziłem kampanię na zasadach 4 edycji, zacząłem ją od wstępniaka dla dwóch graczy. Proste zadanie, niewielkie podziemia do spenetrowania w dolinie za dość charakterystycznym wodospadem. W niej puszcza, zamek, sielska osada niziołków. Kilka sesji później darksunowa drużyna trafiła w te same okolice: wodospad wysechł, po puszczy nie ostał si ani ślad, zamek zamienił w kupę ruin. Niziołki się nie ostały, zginęły w trakcie dekad wojny i staczania się w otchłań barbarzyństwa.

Najbliższą przygodę zamierzam zacząć od opisu maluteńkiej, ciasnej kopalni, eksploatującej cieniutką żyłę lichej jakości rudy żelaza. Opodal będzie się wznosiła marna osada górnicza w dolinie. Kiedy zalesione zbocza ustąpią miejsca nagim skałom, a brodate krasnoludy łysym i spieczonym słońcem pokurczom, w tle pojawią się złote wieże pałacu króla Kalaka. Licha kopalnia jest ostatnią w której wydobywa się żelazo.

Oto, co jest moim ulubionym elementem settingu. Jak zwykle wątek dość poboczny, ale intrygujący mnie niezmiennie.

 #30DaysofDarkSun