We wtecznym lusterku... 2019

Niespecjalnie uważam, żebym zasługiwał na podsumowanie, ale co mi tam. Mój blog, moje reguły i moje RPG! Raz się żyje, a zaczynamy nową dekadę, drugie szalone lata dwudzieste, więc...

...Więc oto, co się działo RPG-owo w 2019 roku. Od razu piszę, że oszczędzę sobie liczb, zestawień, wykresów i średnich. Nie liczyłem, ile grałem sesji, nie dodawałem pilnie godzin. Spisuję to, co mi w pamięci po tym roku zostało.

Jestem zaskoczony, bo wbrew pozorom sporo grywałem i sporo prowadziłem. Nie tak regularnie jak kiedyś, nie tak jak za dawnych czasów, ale pomimo nawału obowiązków pracowych, domowych i osobistych, udało mi się wykroić sporo czasu na hobby.

Jako gracz miałem w tym roku okazję usiąść do stołu, by zagrać w 5 edycję D&D, w 4 edycję WFRP i w Travellera. Do tego traił mi się też Conan. Innymi słowy, prawie cała Wielka Czwórka, zabrakło mi tylko Call of Cthulhu do kompletu. D&D to orientalna kampania w Birthrighcie, tu niestety miałem ostatnio nieobecności, a dużo się dzieje, przygody z nowego Startera, oraz kampania złodziejska w niby-Saltmarsh. W WFRP badamy dziwne sprawy, dziejące się wokół Ubersreiku, czekając być może na "znojne noce" lub na "Wewnętrznego Wroga". Traveller był niestety tylko wyjazdowym jednostrzałem, a szkoda, bo było i travellerowo, i śmiesznie i spaceoperowo.

Za ekranem Mistrza Gry działo się u mnie równie dużo i niespodziewanie. Po pierwsze, wróciłem na dwie przygody do Ravenlofta. Na wyjeździe poprowadziłem fragment Vecna Reborn, jednej z moich ulubionych przygód do tego settingu. Najlepiej wyszło mi quasi-bułgarskie wprowadzenie, trochę niedookreślone, trochę niejasne, niby osadzone w naszym świecie, a niby w którymś ze światów fantasy. Później już była standardowa przygoda spod flagi TSR, ale okraszona za to barkerowym sosem, walka, przedwieczny koszmar itp. Gracze byli zadowoleni i to się liczy.

Halloweenowa sesja Cna Barovia była oparta na fragmencie bardzo obszernej przygody do 4 edycji D&D. Wyciąłem z niej poboczny fragment, rozbudowałem go i wzbogaciłem o elementy z ravenloftowego tła, dodałem kilka własnych, paskudnych, pomysłów i poprowadziłem najlepszą sesję w tym roku i od wielu lat w ogóle. Przygotowałem mapy, figurki, miałem opanowane zasady, smaczki pod postacie. Innymi słowy sesja gold standard. Gracze potwierdzają.

Lovecraftowskie klimaty reprezentowały przygody w Call of Cthulhu i Trail of Cthulhu. Te pierwsze to klasyczne Nawiedzenie oraz ładnie spinająca się z nim przygódka ze współczesnego Arkham, którą przeniosłem w lata 20. To był jednak temat poboczny, bo bardziej zajmował mnie Old Hollywood Horror, czyli mój własny setting w którym główną osią jest tajemnicze i niespodziewane odrodzenie kina niemego oraz dziwne, okultystyczne tło tego fenomenu. Z każdą sesją i przygodą rozwijam tę sytuację, a pewne sprawy się o siebie zazębiają. Poza tym Los Angeles pod koniec lat 40 to wspaniałe miejsce, gdzie można sobie poszaleć z epoką. Prowadziłem dwie przygody: jedną związaną z powrotem "wampirzej królowej Hollywood" Thedy Bary i drugą opartą o wymyślone przeze mnie wątki. Nadal jestem na początku drogi, ale zapowiada się ciekawie.

Zaskoczeniem tego roku jest dla mnie... Pendragon. Całkowicie wyszedłem poza swoją strefę komfortu i znalazłem się w nowym środowisku. Mało brakowało, a w ogóle by do tego nie doszło, jednak jesteśmy po 9 sesjach i minęło 5 lat w świecie gry. Prowadzę Great Pendragon Campaign i choć moje zamierzenia musiały ulec modyfikacji, ze spotkania na spotkanie coraz bardziej mi się podoba. Nie da rady utrzymać rytmu jedna sesja = jeden rok, gracze zwrócili mi uwagę, że za szybko pędzę, jakbym chciał odhaczać kolejne spotkania, a nie prowadzić. Biorąc pod uwagę rytm 1 rok = 2 sesje, czeka mnie... kilka lat grania. Pendragon wymaga ogromnych nakładów pracy. Gdyby wszystko zrzucić na barki MG, miałby robotę od zamknięcia sesji do rozpoczęcia kolejnej. Na szczęście mam zaangażowaną i energiczną drużynę.

Na koniec główny projekt tego roku, który planowałem od lat i wreszcie udało mi się go zrealizować, czyli Masque of the Red Death w carskiej Warszawie. Włożyłem w niego wiele energii, czasu i wysiłku, a zaowocował... bardzo niespodziewanymi rezultatami. Po wstępnej Carskiej Sprawiedliwości, która miała być wprowadzeniem do świata, przedstawieniem części NPC-ów i rozbudową postaci, niebawem zaczynam drugą przygodę. Nadal nie chcę, by to było typowe D&D tyle że w wiktoriańskich ciuszkach, szukam czegoś, czego jeszcze nie było pod katem przygód, a z drugiej strony chciałbym jak najlepiej przedstawić dziewiętnastowieczną epokę.

I to tyle, jeśli chodzi o moje granie w 2019. Jeśli chodzi o przyszły rok, to napiszę już w 2020.