Czy moje przygody to moduły?

Pamiętam, że kiedy prowadziłem swoje pierwsze sesje, starałem się prowadzić drużynę jak po sznureczku, od jednego spotkania do drugiego. Każde odstępstwo od wytyczonej ścieżki, próba wyjścia poza ramy, była przeze mnie... "moderowana", a wiązała się z ogromnym stresem. No bo, jak przewidzieć, co się stanie, skąd mam wiedzieć co jest w tamtej chacie i co myśli ów wieśniak. Dochodziło do tego, że przed sesją potrafiłem wynotować kilka możliwych reakcji wszystkich napotkanych osób. Ulgą w tej pracy był system rekcji NPC, jaki znajdował się w "Dungeon Master Guide" do AD&D 2ED. Niemniej, nadal obawą napawała mnie myśl, że drużyna zignoruje wszelkie tropy, jakie maja naprowadzić ja na przygodę i pójdzie w szkodę, zostawiając mnie na lodzie i bez pomysłu.

Z czasem okrzepłem. Zawsze miałem na podorędziu jakiś ciekawy pomysł, potrafiłem w niedostrzegalny sposób naprowadzić bohaterów na trop intrygi i w nią ich wciągnąć. Niemniej, nadal poruszałem sie w ramach jednego scenariusza, próbując zrealizować założony poprzednio plan.

W miarę jak okrzepłem, zacząłem prowadzić rzeczy, napędzane przez graczy, to znaczy oparte na ich decyzjach, historii postaci i pomysłach. Przypadło to na okres fascynacji WoD-em i najlepiej ilustruje to historia Iuichiego Furuhaty, nieśmiertelnego, którego odgrywał Adrian. Nie było żadnego przemyślanego plotu kampanii, tylko reakcja na jego deklaracje, opisywanie konsekwencji akcji i codzienne życie. Grało się fajnie, ale w pewnym momencie moja kreatywność zaczęła się wyczerpywać. Okazało się, że na samej inspiracji, kreatywności i improwizacji nie da się jechać w nieskończoność.

Potem bywało różnie, a to prowadziłem według szkoły TSR (liniowa przygoda), a to WFRP (przygoda oraz aktywne środowisko), albo nie grałem w ogóle.

Kiedy w dawnych, zamierzchłych czasach przejrzałem jakiś moduł, odstręczyło mnie od niego, ponieważ wydawał mi się niedopracowaną, ubogą wersją przygody. Kilku opisanych NPC-ów, jedna czy dwie lokacje i masa tabelek. Kicha panie, wyciąganie pieniędzy i oszustwo na resorach. Dopiero znacznie później zorientowałem się, na czym rzecz polega i jakie daje możliwości. Całkowicie się pomyliłem w osądzie, bowiem jeden taki dodatek, przy odrobinie kreatywności ze strony MG, może wystarczyć na długie miesiące grania, jeśli nie więcej!

W mojej obecnej kampanii będę starał się zaimplementować taki moduł. Za jakiś czas, w pełnej krasie: z losowym określaniem mapy, zadań, bohaterów i wrogów. Ale to za jakiś czas. Obecnie prowadzę tak, że projektuję sytuację wyjściową, opisuję sobie NPC-ów, ich motywacje, poczynania i przewidywany tok postępowania, dodatkowo obmyślam jakieś "rzeczy większe, dziejące się w tle", a potem wpuszczam w to graczy, dając im dowolność działania. Czy to już moduł, czy jeszcze nie?