"Kroniki Doliny Nentir - Skraj Północy" cz. 4

Czwarte spotkanie mojej drużyny zaczęło się od kłopotów technicznych, które dotknęły chyba każdego oprócz mnie. wybuchające lampki, zrywane połączenia i inne przypadki sprawiły, że zaczęliśmy grać chyba godzinę później, niż planowaliśmy. Mam wrażenie, że ustalił się skład ekipy, bowiem i tym razem wirtualnie gościłem Goblę, Idrila i Smartfoxa.

Tym razem bohaterowie rozpoczęli swoje przygody od pracy fizycznej. Padające śniegi zasypały Timbervale, praktycznie odcinając osadę od świata zewnętrznego. Po odkopaniu domów z hałd białego puchu, bohaterowie zaczęli się włóczyć po okolicy. Takie szwendanie nigdy nie przynosi nic dobrego, dlatego  w krótkim czasie bohaterowie natknęli się w lesie na trzy wozy. Pod dachem z plandek znaleźli lekko stropione konie i dogasające ognisko. Jak się okazało, na wozach było trochę dobytku, ale nie wskazywał on ani na kupców, ani na osadników. Z początku nie było widać żadnych śladów ludzi, ale wkrótce okazało się, że wozy ustawiono w dziwny trójkąt nie bez kozery. Osłaniały one skałę, w której ział tunel.

Nadeszła historyczna chwila, bowiem bohaterowie trafili na swój pierwszy loch! Ekspedycję prowadził Gnorum (który był do badania podziemi predestynowany rasowo) i wkrótce odkrył ślady poprzedniej ekipy badaczy oraz budowniczych kompleksu. Jak się okazuje, wydrążyły go gobliny ku czci swego orczego wodza! Po rytualnym zbeszczeszczeniu jego posągu za pomocą moczu, bohaterowie ruszyli w głąb kompleksu. Niebawem natrafili na rozczłonkowane zwłoki w wejściu do dużej sali. Ostrożne badania wykazały, że jedna z płytek uruchamia kosę spadającą z sufitu. Gnorum zwinnie uniknął pułapki, jednak gdy znalazł się w komnacie, zobaczył jak ostrze opada na drugiego w kolejności Bedwyna. Mechanizm uruchamiany był przez więcej niż jedna płytkę. Na szczęście obrażenia zadane przez pułapkę nie były zbyt groźne.

Duża sala kryła w sobie wyjaśnienie pewnego zagadkowego fenomenu, na który bohaterowie natknęli się w korytarzach. Wyłożone były one warstwami zaschłej substancji, przypominającej płaty nori. Gnorum nawet spróbował jednej, ale w smaku były parszywe. Jak się okazało, była to wydzielina z gruczołów skórnych jaszczuroludzi, którzy zamieszkiwali ten kompleks. Wytworzyli z niej kokony, dzięki którym mogli przetrwać w letargu chłody zimy. Bohaterowie ruszyli przez salę, wypełnioną tymi leżami i kierując się śladami poprzedniej ekipy, weszli do korytarza. Tu na szczęście nie było więcej pułapek, tylko napisy na łukowych drzwiach, które doprowadziły Gnoruma do złości. Ni mniej ni więcej wysławiały chuć i jurność orczego herszta, który zwykł zabawiać się z krasnoludzkimi pannami.

Koniec końców, drużyna trafiła do komnaty pogrzebowej. Zwać ją tak można było z dwóch powodów: po pierwsze na tronie, wzniesionym na górze skarbów, zasiadał zewłok wielkiego trolla. Po drugie, dookoła walały się trupy ekipy z wozów. Monstrum powstało z tronu i ruszyło na bohaterów. Pierwszy cios ('20' na kości) powalił Bedwyna. Awer go odciągnął i ocucił, a w tym czasie Gnorum zajął walką. Chwilę później i od odczuł na sobie siłę potwora. Ocucony Bedwyn zaczął ostrzeliwać trolla z łuku, Awer włączył się do walki i tak wspólnymi siłami, choć z niemałym trudem, monstrum zostało pokonane. Poraniona drużyna uznała, że odniosła zwycięstwo i wycofała się do Timbervale z łupami (wozy, konie oraz magiczna tarcza), żeby odzyskać siły i uradzić, co dalej czynić z niespodziewanymi sąsiadami.

Zza ekranu Mistrza Podziemi
- mam nadzieję, że skład drużyny już się na dobre ustalił.
- tym razem G+ Spotkania sprawiał trochę kłopotów. Podczas następnej sesji zamierzam być na to przygotowany, ustalę spotkanie wcześniej, żeby był czas na rozwiązanie kłopotów technicznych.
- sandbox działa jak talala, choć wymyślenie, co jaszczuroludzie robią na dalekiej północy byłe pewnym wyzwaniem. Niemniej, to istny samograj.
- Swords&Wizardry jest baaaaardzo mordercze.
- Dla Key-Ghawra! Wprowadziłem pierwszy home rule. Pozwalam raz na walkę wykonać test Mądrości, żeby uleczyć 1 Punkt Życia.